Ρήξεις Στροφικού Πετάλου: Αίτια, Διάγνωση και Αντιμετώπιση

Τι είναι η ρήξη του στροφικού πετάλου

Η ρήξη των τενόντων του στροφικού πετάλου είναι η μερική ή πλήρης απώλεια της ακεραιότητας ενός ή περισσότερων τενόντων του ώμου που σταθεροποιούν την άρθρωση και επιτρέπουν την ανύψωση και τις στροφικές κινήσεις του άνω άκρου, και συχνά συνοδεύεται από πόνο, αδυναμία και περιορισμό της λειτουργικότητας του ώμου. Είναι η πιο συνηθισμένη τενόντια παθολογία της ενήλικης ζωής των ανθρώπων.

Παράγοντες κινδύνου για ρήξη στροφικού πετάλου

Ένας από τους σημαντικότερους επιβαρυντικούς παράγοντες είναι η ηλικία. Όσο μεγαλώνουμε τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να παρουσιάσουμε ρήξεις των τενόντων αυτών, είτε συμπτωματικές είτε όχι. Βέβαια, η ηλικία δεν είναι ο μόνος επιβαρυντικός παράγοντας καθώς έρευνες έχουν δείξει ότι το κάπνισμα, ο σακχαρώδες διαβήτης, η χρήση αντιβίωσης φλουοροκινολόνης, απαιτητικές χειρωνακτικές εργασίες και οι πολλαπλές ενέσεις κορτιζόνης στον τένοντα αυξάνουν σε διαφορετικά ποσοστά την πιθανότητα τενόντιας ρήξης (Liaghat et al., 2023 - British Journal of Sports Medicine; Coombes et al., 2010 - The Lancet).

Διάγνωση ρήξης στροφικού πετάλου ώμου

Ρήξη μη τραυματικής αιτιολογίας (χρονίζουσα)

Η διάγνωση πραγματοποιείται μέσω λήψης αναλυτικού ιστορικού, κλινικής εξέτασης και ειδικών δοκιμασιών, καθώς και με τη χρήση απεικονιστικών μεθόδων, όπως η μαγνητική τομογραφία ή ο διαγνωστικός υπέρηχος (Roy et al., 2015 – British Journal of Sports Medicine). Η κατηγοριοποίηση των ασθενών και της πάθησης αποτελεί κρίσιμο στοιχείο, καθώς καθορίζει την επιλογή της καταλληλότερης θεραπευτικής προσέγγισης. Για τον λόγο αυτό, οι ρήξεις του στροφικού πετάλου διακρίνονται αρχικά σε δύο βασικές κατηγορίες: ρήξεις μη τραυματικής αιτιολογίας (χρόνιες) και ρήξεις τραυματικής αιτιολογίας (οξείες).

Όσον αφορά τις ρήξεις μη τραυματικής αιτιολογίας, η έρευνα υποστηρίζει ότι η εξειδικευμένη φυσικοθεραπεία αποτελεί την πρώτη γραμμή αντιμετώπισης για μικρές έως μέτριες ρήξεις, είτε μερικού είτε ολικού πάχους. Σύμφωνα με σύγχρονα και αξιόπιστα ερευνητικά δεδομένα, περίπου το 75% των ασθενών παρουσιάζουν εξαιρετικά αποτελέσματα όταν επιλέγουν συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματός τους. Τα θετικά αυτά αποτελέσματα φαίνεται να διατηρούνται για τουλάχιστον 10 χρόνια μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, όπως έδειξε πρόσφατη μεγάλη αμερικανική μελέτη ορθοπαιδικών χειρουργών (Kuhn et al., 2024 – The Journal of Bone and Joint Surgery; Kuhn et al., 2013 – Journal of Shoulder and Elbow Surgery).

Ρήξη τραυματικής αιτιολογίας (οξεία)

Σχετικά με τις ρήξεις τραυματικής αιτιολογίας μικρού μεγέθους που αφορούν αποκλειστικά τον τένοντα του υπερακανθίου, η έρευνα δείχνει ότι η συντηρητική αντιμετώπιση μέσω εξειδικευμένης φυσικοθεραπείας μπορεί να προσφέρει αποτελέσματα παρόμοια με τη χειρουργική επέμβαση, τόσο ως προς τη λειτουργικότητα όσο και ως προς τα επίπεδα πόνου (Ranebo et al., 2020 – Journal of Shoulder and Elbow Surgery).

Αντιθέτως, σε άτομα ηλικίας κάτω των 65 ετών, με μεγάλη ρήξη (>3 εκ.) ή ρήξη που αφορά πάνω από δύο τένοντες του στροφικού πετάλου, και τα οποία παρουσιάζουν σημαντική μυϊκή αδυναμία και μειωμένη λειτουργικότητα, η χειρουργική επέμβαση εντός 4 μηνών αποτελεί συνήθως την καταλληλότερη επιλογή, ειδικά όταν η συντηρητική θεραπεία δεν έχει αποδώσει (Gutman et al., 2021 – Journal of Shoulder and Elbow Surgery).